Als ik eenmaal een beslissing heb genomen dan ga ik er wel helemaal voor. Ter voorbereiding op mijn eerste sportles met Joyce probeer ik alvast wat actiever te worden. Op een mooie zonnige dag heb ik de fiets gepakt om naar een Paasbrunch toe te fietsen. Mijn fiets en mijn billen wisten niet wat hen overkwam! De 30 kilometer die ik die dag gefietst heb is denk ik meer dan in het hele afgelopen jaar bij elkaar dus mijn spieren moesten misschien even wennen. Gek genoeg voelde het na afloop wel fijn. Ik snap dat 30 kilometer ineens een beetje teveel van het goede is, maar het geeft wel een voldaan gevoel. Wie weet ga ik in het vervolg wel wat vaker de fiets pakken.
Een van de andere aandachtspunten is het eten. Ik hou zo ontzettend veel van lekker eten én ben ook wel een beetje van mijn gemak. Ik ben de hele dag onderweg en niets is zo vies als een paar kleffe boterhammen tussen de middag. Meestal neem ik daarom niets mee en zie ik wel wat ik tijdens de dag eet; lekker broodje, even lunchen tijdens een werkoverleg, een frikandelbroodje…. Lekker hoor! Als ik naar de hele dag kijk dan denk ik dat daar de meeste winst te behalen valt. Omdat ik weet dat ik het echt niet ga volhouden om iedere dag een gezonde lunch te maken en mee te nemen ga ik voorlopig shaken. Makkelijk én toch al een stuk beter dan wat ik tot nu toe naar binnen werkte.
Het is grappig om te merken dat alleen het maken van de eerste afspraak met Joyce al invloed heeft op mijn doen en laten. Ze heeft nog niet zo veel gedaan en toch al wel wat betekend! Ik vind het erg spannend straks de eerste training. Aan de ene kant kijk ik er naar uit, aan de andere kant vind ik het eng… wat zou ze wel niet van me denken met mijn uithoudingsvermogen van een slak?
De weegschaal was vandaag trouwens al iets aardiger; van 107,4 kilo een paar weken geleden naar 104,9 kilo vanmorgen.