Maagverkleining

Toen Joyce voor het eerst kwam met het idee om voor haar te bloggen heb ik ja gezegd op voorwaarde dat het anoniem mocht. Inmiddels zijn er toch best veel mensen die weten wie ik ben en dat maakt het spannender en kwetsbaarder om de blogs te schrijven. Mocht je nu iedere keer dat je me ziet in de lach schieten, omdat je me klem ziet zitten tussen een terrasstoel; stop dan vooral met lezen 😉

Vandaag had ik iets te vieren en ging ik naar Tafelen. Een leuke uitdaging voor iemand die alles lekker vindt en toch gezonde keuzes wil maken. Gelukkig hielp moeder natuur me daar een beetje mee. Na een bord(je) Sushi en een bord(je) salades zat ik eigenlijk gewoon vol. Waar ik normaal makkelijk vijf keer opschepte, en dan ook nog een rits aan toetjes nam tot ik bijna uit elkaar plofte, had ik nu geen enkele behoefte om door te eten. Heel bizar! Zou het dan waar zijn dat je maag zichzelf verkleint?

Ergens vond ik het jammer van al het lekkers dat ik nu niet heb genomen. Maar het is ook wel heel erg cool om gewoon genoeg te hebben en niet meer door te hoeven eten. Op naar de <100 kilo!